Hemoroidektomia | Operacja metodą Longo | Sfinkterotomia wewnętrzna
Leczenie chirurgiczne przeprowadza się, jeśli pozostałe metody okazały się nieskuteczne, wystąpiły powikłania lub nawrót po metodach instrumentalnych. Sposób przeprowadzenia zabiegu dobiera się zależnie od przebiegu choroby i przyczyny wywołującej jej powstawanie. Jest też postępowaniem z wyboru w chorobie hemoroidalnej IV stopnia. Za statystyk wynika, że jedynie 5-15% pacjentów wymaga interwencji chirurgicznej. Są to głównie mężczyźni. Wśród metod operacyjnych wymienia zabiegi przeprowadzane na tkance hemoroidalnej (hemoroidektomia), okrężne wycięcie śluzówki odbytnicy (operacja Longo), zabiegi w obrębie zwieracza wewnętrznego (sfinkterotomia wewnętrzna), usunięcie zakrzepu w obrębie splotu naczyniowego.
Lek na hemoroidy bez recepty. Kliknij w obrazek, aby przejść do apteki.
Hemoroidektomia
Hemoroidektomia polega na wycięciu jednego, dwóch lub wszystkich guzków krwawniczych. Wyróżnia się szereg metod i technik operacyjnych dobieranych indywidualnie do pacjenta biorąc pod uwagę przebieg i zaawansowanie choroby, jak również doświadczenie chirurga. Jest to zabieg o wysokiej skuteczności i rzadkich nawrotach, jednak charakteryzuje częstszym występowaniem powikłań pooperacyjnych i większym bólem w porównaniu do innych metod zabiegowych. Po zabiegu mogą wystąpić znacznego nasilenia dolegliwości bólowe i znacznie częstsze niż w przypadku innych technik krwawienie, szczelina odbytu związana z nieprawidłowym gojeniem się rany pooperacyjnej, nietrzymanie stolca, zaburzenia w oddawaniu moczu, zatrzymanie moczu (szczególnie u mężczyzn), zaparcie i zakażenie.
Operacja metodą Longo
Operacja metodą Longo stała się popularna w ostatnich latach. Nazywana jest inaczej PPH (ang. procedure for prolapse haemoirhoidectomy). Jest to dość prosty zabieg chirurgiczny polegający na okrężnym wycięciu cylindra śluzówki odbytnicy powyżej poszerzonych hemoroidów wraz z naczyniami doprowadzającymi do nich krew i jednoczesnym zszyciu rany. Zabieg ten powoduje podciągnięcie śluzówki na jej właściwe miejsce. Do przeprowadzenia zabiegu niezbędne jest użycie jednorazowego okrężnego staplera wykorzystywanego głównie do zakładania szwów. Zaletą tej metody są mniejsze dolegliwości bólowe w porównaniu z hemoroidektomią oraz krótszy czas pobytu pacjenta w szpitalu. Wadą jest wysoka cena sprzętu wykorzystywanego do zabiegu. Do powikłań charakterystycznych dla tej metody należą uszkodzenie ściany odbytnicy przy wycięciu zbyt szerokiego pasa śluzówki, uszkodzenie zwieracza wewnętrznego i zwężenie odbytu. Metoda Longo jest szczególnie zalecana w wypadaniu błony śluzowej kanału odbytu.
Sfinkterotomia wewnętrzna
Sfinkterotomia wewnętrzna jako metoda leczenia hemoroidów stosowana jest rzadko. Zabieg ten wybierany jest u pacjentów, u których choroba hemoroidalna rozwinęła się w wyniku występowania zwiększonego ciśnienia w kanale odbytu albo nadmiernego skurczu zwieraczy. Zmniejszenie napięcia zwieraczy odbarcza splot naczyniowy, gdyż krew znajduje swobodniejsze ujście przez żyły odbytnicze przechodzące przez zwieracze. Wysokie ciśnienie w kanale odbytu obserwuje się najczęściej u młodych mężczyzn, u których objawami choroby hemoroidalnej są głównie krwawienie, ból i świąd. Sfinkterotomię wykonuje się również u pacjentów z chorobą hemoroidalną powikłaną szczeliną odbytu.
Nie ma jeszcze komentarzy! Śmiało, bądź pierwsza/y! :)